وظیفه خانه و مدرسه در قبال کلاس اولی ها۶سالگی سنی است که در کشور ما کودک وارد دبستان می شود این دوران دوران بسیار حساسی است که ظرافت ها و انعطاف پذیری خاص خود را دارد و دلیل حساس بودن آن وارد شدن به محیط آموزشی با قوانین خاص خود و مسوولیت پذیری رسمی از این محیط حال از تکالیف گرفته تا مقررات آموزشگاه است ولی آنچه مهم است. وظایف اولیا و مربیان است که اگر هرکدام از این دو گروه وظایف خود را خوب انجام ندهند، کودک با مشکل روبه رو خواهد شد. به طور خلاصه به مواردی از وظایف هر کدام اشاره می شود. الف ) وظایف اولیا: اولیا موظفند به صحبت فرزندان خود گوش کنند و پاسخ پرسشهای آنان را با توجه به توان ذهنی آنان بیان کنند. پیش از ورود به دبستان ، از آموزش الفبا و تدریس اعداد و ارقام خودداری شود. حتی کودک ممکن است در این زمان از ۱تا ۱۰۰یا بیشتر به صورت طوطی وار شمارش کند؛ اما این به آن معنا نیست که مفهوم ریاضی را یاد گرفته است.<br>والدین محترم پیش از این که فرزندشان به کلاس درس وارد شود، باید حساسیت های روحی و مشکلات جسمی او را به دفتر مدرسه اطلاع داده و این اطلاعات در اختیار معلم قرار گیرد. نوآموزان دیگر را به رخ فرزندان خود نکشند. والدین به نمره زیر ۲۰حساسیت نشان ندهند. تدریس خودسرانه بعضی اولیا ممکن است با تدریس معلم مغایرت داشته باشد و این عامل باعث زدگی دانش آموز می شود؛ بنابراین هر گونه کمک به دانش آموزان ضعیف باید با هماهنگی معلم و با توجه به روشهای تدریس صورت گیرد. پدر و مادر درباره تربیت کودک باید با یکدیگر به همدلی و تفاهم برسند. حل مشکل صبحانه گریزی کودک نیز حائز اهمیت است ؛ چون تحقیقات صورت گرفته بیانگر آن است که صبحانه گریزی باعث افت یادگیری می شود. ب) وظایف مربیان : کارکنان دبستان با خوشرویی و مهربانی و شادی در روز ورود نوآموزان با آنان برخورد کنند و این روز را جشن بگیرند؛ زیرا تجربه نشان داده که اولین روز ورود به دبستان ، هم از نظر شکل ظاهری ساختمان ، هم نحوه برخورد کارکنان دبستان و هم حضور دیگر نوآموزان جدید در ذهن هر انسانی نقش می بندد و به صورت خاطره می ماند. استفاده از معلمان با تجربه و دوره دیده و در صورت امکان استفاده از افراد لیسانس برای تدریس پایه اول.<br>جای نشستن نوآموز در کلاس با توجه به اطلاعات اولیه که در اختیار معلم قرار گرفته – قدرت بینایی ، شنوایی ، شیطنت ، بازیگوشی ، چپ دستی و نظر دانش آموز – همان روز اول به طور موقت تعیین شود. تقسیم محبت به صورت عادلانه بین دانش آموزان صورت گیرد. پر کردن خلائ محبت برای دانش آموزانی که به عللهای مختلف پدر یا مادر خود را از دست داده اند. توجه به تفاوت های فردی کودکان.<br>آموزش شیوه سوال کردن از معلم یا صحبت کردن در جمع به دانش آموز. توجه به بهداشت فردی و گروهی.<br>استفاده از آموزش های مستقیم ، غیرمستقیم و نیمه مستقیم هر کدام در جای خود و استفاده از داستان های دینی کوتاه در زمان تدریس درس قرآن.<br>ایجاد نکردن محدودیت برای خلاقیت دانش آموزان.<br>استفاده نکردن از کتابچه های دیکته شب در خانه و آموزشگاه ؛ زیرا خلاقیت دانش آموز از او گرفته می شود. استفاده نکردن از مشق به عنوان تنبیه یا جریمه.<br>استفاده از روشهای خاص روان شناسی برای دانش آموزانی که هنگام نوشتن ، به علت اضطراب یا عوامل دیگر، کف دستشان عرق می کند و گریه می کنند. معمولا بعضی از دانش آموزان پایه اول روزی چند بار می پرسند چند زنگ داریم ، زنگ چندم است ، کی به خانه می رویم.<br>این امر طبیعی است و مربیان باید با صبر و حوصله با این عزیزان برخوردی سنجیده داشته باشند. درباره تکلیف شب ، دو نظریه موافق و مخالف وجود دارد. موافقان معتقدند به شرط این که مشق شب طولانی نباشد، باعث تداوم ارتباط میان مدرسه و شاگردان می شود و مانع می گردد که بچه ها در بازگشت به خانه ، وظایف تحصیلی خود را فراموش کنند و همچنین موجب تثبیت یادگیری و عادت به مطالعه می شود. مخالفان نیز تکالیف شب را در سطح ابتدایی کاری بیهوده ، اضطراب زا و… می دانند.به هر حال بهتر آن است که در هفته های اول به دانش آموزان پایه اول تکلیف شب گفته نشود و پس از سپری شدن چندهفته ، با توجه به تفاوت های فردی و توان روحی آنان و با توجه به روشهای تدریس و پیشرفت دانش آموزان ، این کار صورت گیرد. <br>منبع : جام جم